بررسی شکل انقباضات رحمی با تجویز اکسی توسین در فاز فعال مرحله اول زایمان

مقدمه: امروزه مسئله زایمان و کنترل مناسب آن، امر بسیار مهمی است زیرا حدود 50% سزارین های انجام شده به  لیدل پیشرفت غیرطبیعی در مرحله اول زایمان می باشد. در مامایی مدرن به طور وسیعی از انفوزیون اکسی توسین برای تحریک و تسریع زایمان استفاده می شود. از آنجایی که در عد م تناسب سری- لگنی شکل انقباضات رحم تغییر می کند، مطالعه حاضر با هدف بررسی شکل انقباضات رحمی با تجویز اکسی توسین در فاز فعال مرحله اول زایمان انجام شد . روش کار: در این مطالعه کوهورت، ابتدا وضعیت انقباضات رحمی 100 نز نخست زا با بارداری تک قلو و نمایش قله سر به مدت 30 دقیقه در اتساع 3-4 سانتی متر مانیتور شد. طی لیبر در 53 زن به دلیل عدم پیشرفت لیبر، اکسی توسین تجویز شد. نهایتاً در اتساع 8 -10 سانتی متری دهانه رحم به مدت 30 دقیقه الگوی انقباضات ثبت شد و نسبت طول زمان برگشت یک انقباض از قله به خط پایه به زمان رسیدن از خط پایه به قله در دو مرحله شروع و انتهای مرحله اول زایمان در دو گروه (با و بدون تجویز اکسی توسین) محاسبه و مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss (نسخه 11/5) و آزمون آماری تی زوجی، تی مستقل و کای اسکوئر انجام شد. میزان کمتر یا مساوی 0/05 معنیدار در نظر گرفته شد . یافتهها: نسبت طول زمان برگشت یک انقباض از قله به خط پایه به زمان رسیدن از خط پایه به قله در ابتدا و انتهای لیبر در دو گروه با و بدون تجویز اکسی توسین به ترتیب p=0/687) 1/150± 0/223 1، /164 ± 0/203) و 0/199 ±161/ و 1 /091± 0/214 1 بود (p=0/059) که تفاوت مشاهده شده در دو گروه از نظر آماری معنی داری نبود .  نتیجهگیری: استفاده از اکسی توسین جهت تقویت انقباضات رحمی شکل انقباضات رحمی را تغییر نمی دهد.